ADHD-medicatie dagboek: ervaringen en conclusies

Medicatie na de diagnose ADHD. Medicijnen hebben effect, maar doen ze ook wat je wilt of verwacht? Een persoonlijk dagboek met ervaringen. En conclusies. Mijn persoonlijke conclusies. Een longread voor de geïnteresseerden… 🙂

op zoek naar (meer) rust

Mijn leven is compleet en ik heb alles wat mijn hart begeert. ‘k Mag de dingen doen die ik leuk vind en sommige mensen willen mij daar ook nog eens voor betalen. Al meer dan 17 jaar getrouwd, fijne mensen om mij heen die ik vrienden mag noemen en mooie collega’s met wie ik samenwerk.

Wat zou ik nog meer te willen hebben? Nou, heel simpel: rust. Al heel lang slaap ik slecht en word ik niet uitgerust wakker. In mijn zoeken naar mogelijkheden en oorzaken hoorde ik iemand haar persoonlijke ervaring over ADHD vertellen. Het raakte mij en ik ging op onderzoek uit. Daar heb ik een artikel over geschreven.

ADHD-onderzoek

In artikelen op internet en eenvoudige online tests las ik bevestiging. En na een gesprek met de huisarts was er Het Onderzoek. Een dag vol gesprekken en tests. Over de onderzoeksdag kun je alles lezen in dit artikel. Van onderdeel tot onderdeel heb ik mijn ervaringen opgeschreven.

ADHD: de officiële behandeling

Aan het einde van de onderzoeksdag was er de diagnose ADHD. Blij mee? Ja en nee. Nee, omdat het weer iets is om aan het lijstje toe te voegen. Ja, omdat ik nu nog beter weet wat er mogelijk is om iets te doen aan mijn vermoeidheid. Maar dan wel op mijn manier.

Er zijn twee behandelingen: cognitieve groepstherapie en medicatie. Samen met het onderzoeksteam van ADHDCentraal kwamen we tot de conclusie dat medicatie de beste optie is. Ook al hou ik niet van medicijnen, ik onderzoek graag wat de effecten zijn. Want hoe kun je oordelen over iets als je het niet zelf ervaren hebt? Mijn eigen ervaringen zijn dan de basis om te beslissen wat de volgende stap is.

dexamfetamine als ADHD-medicijn

Voordelen en nadelen aan ADHD-medicatie…

  • iedereen ervaart het anders
  • veel bijwerkingen
  • de dosering moet door uittesten worden vastgesteld
  • gebruik je te weinig, dan werkt het niet
  • gebruik je te veel, dan word je (hyper)actief
  • het werkt maar 4,5 tot 5 uur
  • als het uitgewerkt raakt, is er een ‘rebound‘: alle ADHD-effecten komen nog harder terug…

Dit geldt in ieder geval voor dexamfetamine, maar ik begrijp dat het voor andere ADHD-medicatie hetzelfde kan zijn.

eerste fase: twee weken dosering bepalen

In twee weken de medicatie langzaam uitproberen met een duidelijke instructie. En een dagboek bijhouden om terug te lezen wat de effecten zijn.

De instructie was simpel: de eerste 5 dagen 3x daags 2,5mg en daarna 3x daags 5mg. Met daarbij de opmerking dat ik ruimte kreeg om zelf aan te passen aan de hand van de merkbare effecten. Ook is er verdere begeleiding: na twee weken een gesprek om de resultaten te bespreken en tussentijds telefonische ondersteuning.

dagboek met dexamfetamine ervaringen

Misschien wil je niet alles lezen. Je kunt ook meteen doorscrollen naar mijn conclusies.
PS: Dit artikel met ervaringen is nog niet afgerond… mochten er ‘afkickverschijnselen’ zijn dan zal ik die hier ook vermelden… 🙂 

dag -1 - de onderzoeksdagdag 0dag 1dag 2dag 3dag 4dag 5dag 6dag 7dag 8

Vandaag het ADHD onderzoek. Onderdeel van de test was een begin van de middag een dosering Dexamfetamine van 7,5mg. Voelde mij helemaal zonder zorgen, geen wolkje aan de lucht.

’s Avonds begon ik steeds meer alert en actief te worden. Ben laat naar bed gegaan (voelde mij helemaal niet moe) en na een tijdje gelegen te hebben toch weer opgestaan, want ik kon niet slapen. Uiteindelijk de gehele nacht maar 2 uur geslapen en stond uiterst verkwikt op. Is dit het rebound effect?

06.15 uur opgestaan en meteen wakker.

Hele dag zeer actief geweest; voelde mij heel alert en alles ging veel te langzaam. Alles wat je ADHD kan noemen, kwam naar voren: voor mijn doen was ik druk, bewegelijk, vol energie. En dit allemaal tot zeker halverwege de avond.

Voor mijn gevoel was ik een ‘uitvergroting van mijzelf’. Normaal ben ik niet zo ontzettend druk of bewegelijk. Energie? Ja, die heb ik altijd best wel veel… 😉

06.30 uur opgestaan en redelijk goed wakker. Vandaag start ik met de medicatie.
Per ongeluk neem ik meteen een dubbele dosering in (de tekst op instructiebrief was wat onduidelijk).

Aan het einde van mijn wekelijkse zaterdagochtendafspraak begin ik het effect te voelen. Volgens de mensen om mij heen ben ik niet echt ‘anders’, maar ik voel mij wel anders…

De dag is vol met normale afspraken en bezigheden. Na de tweede dosering krijg ik het gevoel alsof ik een deel van mijn ‘controle’ kwijt ben. Ik ben niet ‘ongecontroleerd’ bezig, maar zo voelt het voor mij wel… Bij de derde dosering neemt dat gevoel toe.

Ook merk ik wat van de bijwerkingen: een beetje tintelingen in mijn vingers en mijn kaakspieren voelen een beetje gespannen… ’s Middags voel ik mij moe en wat draaierig; alsof ik een beetje aangeschoten ben… tijd voor ’n middagdutje? Het lijkt wel alsof de tweede dosering nu pas écht begint te werken…

Na de derde dosering voel ik mij een beetje aangeschoten; alsof ik nét iets teveel wijn op heb… tintelingen in m’n gezicht, sloom gevoel in armen en benen, licht en zorgeloos in m’n hoofd… Het is niet onaangenaam. Toch maar een powernap gedaan.

De hele avond op de bank diverse ‘eindjes afknopen’ op mijn laptop. Geen enkele aandrang om iets te gaan doen, terwijl er veel zaken zijn die ik zou kunnen doen. Heb de indruk dat ik vandaag redelijk moe ben van gisteren…

23.45 uur naar bed. M’n lichaam is moe, maar mijn hoofd is wakker.

Om 01.30 uur weer opgestaan. Moe. Mijn lichaam slaapt en mijn hoofd is wakker. Mijn lichaam lag rustig met ogen dicht, maar alle denkprocessen in mijn hoofd gingen alsmaar door. Ik was mij hier niet de hele tijd van bewust. Ik heb dus wel geslapen. Op een gegeven moment is de onrust zo groot dat ik ben opgestaan.

02.30 uur valeriaan ingenomen. Moe, maar nog steeds niet slaperig… om 03.30 uur weer naar bed gegaan.

Opgestaan, wakker geworden van de wekker. Mijn hoofd voelt zwaar, alsof ik gisteren teveel gedronken heb. Ook mijn nekspieren voelen gespannen, kan de start zijn van migraine. Drie kwartier na inname van de medicatie begint de spierspanning in mijn nek af te nemen, misschien is een migraineaanval afgewend. De ochtendkoffie smaakt mij goed.

Een uur verder wordt mijn hoofd ondertussen steeds actiever en meer alert. Absoluut niet het gevoel dat ik slecht geslapen heb.

Later op de ochtend zit ik bij een vriendin in de auto. Ik praat honderduit en heb het gevoel dat ik mijn normale maat en beheersing mis. Volgens mijn vriendin praat ik veel en val ik in herhaling met wat ik zeg. Alsof ik een kind ben.

In de middag en avond allerlei kleine klusjes gedaan: hotel in Amsterdam geboekt, mail naar zonnescherm bedrijf, op zoek naar flesjes, bedacht dat ik dinsdag naar het schuimrubberhuis moet, afspraak met collega gemaakt… allemaal kleine dingen die veel tijd vragen.
Een hele actieve dag dus.

Ik heb geen zin in wéér een slapeloze of korte nacht. Ik probeer uit hoe het is als ik een 4de dosering neem en daarmee de medicatiespiegel verleng en de rebound uitstel tot midden in de nacht in plaats van vlak voordat ik naar bed ga.

Hele nacht doorgeslapen, maar wel veel gedraaid en ‘half wakker’ geworden. Uiteindelijk redelijk uitgerust wakker geworden. Een 4de dosering werkt dus goed voor een betere nachtrust. Had duidelijk tijd nodig om op te starten, maar daarna ging het snel beter.

Hele ochtend bezig geweest met kleine klusjes (in huis, op laptop). Sinds opstaan wel wat extra spierspanning in schouders en tussen schouderbladen.

Vind zelf dat ik wat chaotisch ben en niet bij een taak kan blijven en allerlei dingen tegelijkertijd doe. Diverse telefoongesprekken met klant, jurist, en ADHDCentraal. Aansluitend afspraak met collega in een koffiezaak.

Met ADHDCentraal situatie besproken; ze zijn het eens met mijn voorlopige conclusies en hoe ik nu zelf de medicatie aan het afstellen ben.

Twee koffie gedronken en merk dat ik er wat ‘hyper-achtig’ van aan het worden ben. Als er een effect is tussen alcohol en de medicatie, zou cafeïne dan ook een effect hebben? ’s Avonds een zakelijke bespreking, daarom valeriaan ingenomen, daarmee het gejaagde gevoel wat kwijtgeraakt.

Van zes tot half tien zakelijk gesprek. Mijn gesprekspartner geeft aan niets te merken van verandering(en) in mijn gedrag of spraak. Zelf voel ik mij voor het eerst ook weer geconcentreerd en to the point.

’s Morgens met de fiets wat boodschappen gedaan en ’s middags (diner-)afspraak met een goede vriendin.

Nu heb ik #rust (lees: ‘vakantie’), maar vind toch van mijzelf dat ik weinig gedaan heb. Was niet zo alert als ik normaal kan zijn. Merkte dat ik goed kon luisteren, maar dat ik in gesprek toch erg van de hak op de tak ging. Volgens de mensen die mij kennen was ik vandaag niet anders dan anders.

Gedurende de dag merk ik dat ik niet scherp ben, dingen vergeet en ook heel veel niet belangrijk vind.

’s Avonds moe, maar rond bedtijd (00.00 uur) zeer helder wakker. Uiteindelijk 01.30 uur pas naar bed gegaan.

Niet heel erg goed geslapen of uitgerust. Het was een korte nacht.

Met de trein naar een zakelijke afspraak voor het begeleiden van een gesprek. Het ging goed, maar ik ben niet tevreden: ik was minder alert, en interrumpeerde (voor mijn doen) de anderen te veel of zei te weinig. Had niet het gevoel dat ik het gesprek mij volledig eigen kon maken. Ook was ik in een nagesprek erg bewegelijk, veel meer dan anders.

Mijn slotsom is dat mijn gesprekspartners er waarschijnlijk niet veel van gemerkt hebben, maar ik was zelf ontevreden over het resultaat.

Wel vraag ik mijzelf af of mijn ervaringen tot nu toe meer te maken hebben met het slecht slapen / de korte nachten, of dat dat aan de medicatie ligt.

Afgelopen nacht voor het eerst weer eens goed geslapen; met 8,5 uur slaap ben ik zelfs door de wekker van 07.00 uur heen geslapen…

Dosering, zoals vooraf afgesproken met ADHDCentraal, verdubbeld naar 5mg per keer. Uitgezonderd de 4de dosering om 20.30 uur omdat ik daar wellicht niet van zou kunnen slapen…

’s Morgens naar een showroom om de aankoop van een nieuw zonnescherm te bespreken. Vond mijzelf (weer) erg hectisch en vol energie. Druk reageren op anderen en in gesprek; hoewel mijn omgeving zei dat dat niet zo was en ik meer stil zat dan anders. Het was al met al een onaangenaam gevoel. Alsof ik de regie over mijn leven kwijt was.

Sommige essentiële zaken vergat ik te doen of te bespreken; zoiets zou mij anders nooit overkomen. Ik begin steeds meer een verband met koffie (cafeïne) te vermoeden.

In de showroom waren ook andere klanten aanwezig. Waar ik anders iedereen zou waarnemen en observeren, zag ik nu (letterlijk!) bijna niemand. 

In de loop van de middag werd ik meer helder en geconcentreerd. Het voelde aan als een ‘rustige versie van mijzelf’. 

De rest van de dag was ik veel rustiger, maar voelde ook een afstand met de wereld om mij heen. Had geen grote concentratie om iets te doen en nam beslissingen (bijvoorbeeld een keuze van de menukaart) zonder er veel over na te denken. Om later toch eigenlijk spijt te hebben van mijn keuze… normaliter maak ik mijn menukeuze intuïtief en ben ik altijd tevreden met wat ik kies.

Begin mij af te vragen of er een interactie is tussen de medicatie en koffie. Vanmorgen in totaal 3 koppen koffie gedronken, de rest van de dag geen koffie. Morgen eens proberen wat er gebeurt als ik geen koffie drink.

Vandaag een dag zonder koffie, en de ochtend was meteen een stuk rustiger: georganiseerd en gestructureerd. In een gestaag tempo zaken ondernomen en gedaan in huis. 

Halverwege de ochtend begon ik mij aan alles en iedereen te ergeren. Het ging niet snel genoeg, niet langzaam genoeg, of in ieder geval niet naar mijn zin. Zeer onprettig gevoel.

Einde van de middag een gesprek dat op zich goed liep met concentratie, maar waar ik het gevoel van een ‘zachte donslaag’ in mijn denken voelde: ik kon niet goed doorpakken, soms niet op woorden komen, had moeite met zinsbouw. Terwijl ik het gesprek uitstekend kon volgen en wist wat ik wilde gaan zeggen.

Voor het eerst weer met een heerlijk ‘moe gevoel’ naar bed gegaan (in plaats van met een heel alert denkend brein).

Na twee uur slapen dacht ik dat het al ochtend was, zo ‘uitgerust’ voelde ik mij. Nog een paar uur slaap met veel wakker worden daarna. Om 05.00 uur toch maar, klaarwakker, opgestaan en een glas melk gedronken in de hoop… maar nee. 

Frustrerend. Te klaarwakker om weer te gaan slapen, en hopend dat ik niet halverwege de dag te moe ben om iets te gaan doen.

Wilde vandaag ook geen koffie drinken, maar dat lukt niet met te weinig slaap. 

De vriendin waarmee ik een afspraak had vond mij warrig. Maar dat kan natuurlijk ook van te weinig slaap komen. Zelf vond ik dat het eigenlijk wel meeviel. Vreemd dat ik anders overkom dan dat ik mij voel. Dat voelt onprettig.

Verder een rustige dag en weinig gedaan, behalve wat afspraken, kleine dingen regelen en op de bank zitten.

Maar de korte nachten ben ik nu wel zat. Besloten om vanavond nog een extra doseringsmoment toe te voegen vlak voor het naar bed gaan… Dus 5mg om 20.30 uur en 2,5mg om 00.00 uur. Eens kijken of dan de rebound niet midden in mijn slaap gaat opspelen, maar ergens richting de ochtend.

conclusie na 8 dagen dexamfetamine

Veel van de prikkels die ik normaal allemaal waarneem… die zie, voel of hoor ik niet meer. Bovendien onthou ik zaken slecht of vergeet ik actie te ondernemen. Mijn wereld is kleiner en simpeler geworden. 

Tegelijkertijd is er een deel in mij dat dit allemaal (het ‘loslaten’?) toch heel goed waarneemt en realiseert.

Deze week zag ik iets gebeuren dat ik nu veel beter denk te begrijpen…

In de drukke binnenstadstraat waar ik woon stopt een auto midden op straat. De bestuurder stapt uit, doet het linker achterportier open en begint een kind uit het kinderzitje te halen. Ondertussen begint hij een gesprek met iemand op de stoep aan de overkant van de straat. En dat alles terwijl het drukke verkeer probeert om hem en het openstaande autoportier niet te raken.

In zijn situatie zou ik dat nooit zo kunnen doen; zonder medicatie ben ik mij van alles en iedereen om mij heen bewust. Ik voel elke fietser en bus die voorbij komt en zorg dat ik zo veilig mogelijk snel uit die situatie kom. Deze meneer merkt van dat alles om hem heen helemaal niets. Zoals deze man nu bezig is, zo voel ik mij nu ook. Is dit dan hoe veel mensen in het leven staan? Is dit ‘normaal? En: wil ik zo zijn…? Zo’n leven is in ieder geval veel gemakkelijker… Toch?

Het lijkt wel alsof er een afstand is gekomen tussen mij en de buitenwereld. En dat zie en voel ik zelf sterker dan de mensen om mij heen. Van anderen krijg ik terug dat ik soms wat warrig ben, ongeconcentreerd en dingen vergeet (te doen of te onthouden) die ik normaal niet zou vergeten. 

Ik begin mijzelf beter te begrijpen in de interacties met de wereld om mij heen, juist omdat ik nu op een andere manier reageer en ook anders ben. En ik begrijp beter hoe veel andere mensen klaarblijkelijk reageren. Tenminste… als hoe ik mij nu voel voor veel mensen ‘normaal’ is. Dát heb ik nu geleerd. 

En de reden waarom ik dit alles begonnen ben is (nog) niet opgelost: ik heb zeker niet meer rust en ik slaap niet beter. Sterker nog, ik slaap vele malen slechter en ben minder uitgerust. Ondanks het verhogen van de frequentie van inname (van 3x per dag naar 5x per dag) en het verhogen van de doseringen.

Ik begin mij af te vragen of medicatie wel de oplossing is. Maar ik ga tóch nog even door. In ieder geval tot aan de vervolgafspraak.

PS: Dit artikel met ervaringen is nog niet afgerond… mochten er ‘afkickverschijnselen’ zijn dan zal ik die hier ook vermelden… 🙂 

dag 9dag 10dag 11dag 12dag 13

Zo goed als de hele nacht geslapen. En nog redelijk goed ook. 

Rustig opgestart, want het is zondag. Op ons gemak buiten de deur gaan brunchen en daarna boodschappen gedaan. ’s Middags in huis opgeruimd. 

Over het geheel genomen was dit eigenlijk de eerste dag na het starten met de medicatie dat ik mij redelijk ‘normaal’ voelde. Niet langzaam, niet ongeconcentreerd, niet van de hak op de tak (wat ik allemaal de laatste dagen wel voelde).

Maar… ‘k ben de hele dag bezig geweest en de tijd lijkt heel snel te gaan. Telkens als ik terugkijk wat ik het afgelopen uur gedaan heb, dan is dat eigenlijk niet zoveel. Voordat ik startte met de medicatie was ik sneller, had ik meer gedaan. Maar bleef ik ook niet zo lang hangen in wat ik aan het doen was. Het is net alsof ik het besef van tijd kwijt ben.

Zo heb ik vandaag ook al deze teksten (van de dagen tot nu toe) leesbaar gemaakt en in een blogartikel gezet. Ik merk dat ik er vele uren langer over gedaan heb dan ik anders zou doen. Ik maak fouten die ik weer moet herstellen. Moet lang nadenken over de juiste zinsbouw. Wow. Dit is niet leuk.

Gisteravond later naar bed gegaan dan anders. Gewoon omdat ik iets aan het doen was wat leuk was. Hey, het is ‘vakantie’! 😉

Vanmorgen om 05.00 uur wakker; paar uur onrustig geslapen, maar het voelde goed. Wel weer een korte nacht. 

Moest een uur wachten terwijl 3 sterretjes in de voorruit van mijn auto werden gerepareerd. In de wachtruimte op mijn laptop dingen doen/regelen (mails, opzoeken, uitzoeken, nakijken, schrijven, etc). Na een uur werd ik weer opgehaald. Maar ik dacht dat ik pas een half uurtje bezig was… niet alleen voor mijn gevoel, maar ook het aantal taken dat ik had afgerond. Zonder medicatie zou ik veel meer taken afgerond hebben. Dit is niet fijn of efficiënt. Maar ik was wel erg rustig en ontspannen bezig. Is dat het waard? 

Gesprek met mijn acupuncturist. Zij kent mij al diverse jaren en is getraind om goed te kijken naar wat de cliënt doet of zegt. Daarmee bepaalt ze haar behandeling. Op mijn vraag hoe ze mij nu vindt, vertelt ze dat ik anders uit mijn ogen kijk, alsof ik wat afwezig ben. Verder vindt ze mij vandaag drukker dan anders en ook wat vergeetachtig.

Midden op de dag kom ik tot de conclusie dat ik niet meer consequent elke ochtend mij sportoefeningen doe. Ik vergeet het gewoon. Niets voor mij. Ik neem mij voor om me hier meer op te gaan concentreren.

Sinds twee dagen ben ik een ToDo-lijstje aan het bijhouden. Heb ik nog nooit gedaan…. maar anders vergeet ik iedere keer wat er nog gedaan moet worden. 

Bovendien – waarschijnlijk ook omdat nu mijn agenda voor 5 weken dicht is (rust) en ik dus bijna tot geen afspraken heb – kan ik mijzelf heel gemakkelijk verliezen in Facebook. Zo erg had ik dat andere jaren toch nooit???

Goed geslapen. 00.00 uur naar bed gegaan en 07.00 uur opgestaan. Mijn normale ritme.

Hele dag thuis want vakantie. Geen zin om echt iets te gaan doen. Dus maar wat artikelen gaan schrijven. Nou ja, 2 artikelen. En daar ben ik heel veel uren mee bezig geweest. Terugkijkend heb ik er minimaal 2x zo lang over gedaan als anders. Belachelijk veel. De tijd gaat snel en ik heb het idee dat ik de hele tijd bezig ben. Als ik dan terugkijk, snap ik niet dat ik er zo lang mee bezig kan zijn. Het voelt alsof het met mijn concentratievermogen te maken heeft. 

Het is maar goed dat het vakantie is… 

Het lijkt wel alsof ik wat onverschillig aan het worden ben. Als iets niet gebeurt, vind ik het niet erg. Als ik iets vergeet ook niet. Nu kan ik best wel procrastineren, maar zonder medicatie voel ik daar dan toch enige mate van schuldgevoel bij. Nu ben ik onverschillig. Da’s niet goed.

Vannacht weer maar enkele uren geslapen. En dat komt niet van het warme weer (in ons huis is het niet zo warm). Het maakte een langzame start van de dag.

De hele dag door wat meer koffie gedronken dan de andere dagen; dus eigenlijk mijn ‘normale’ koffie-inname aangehouden, ca. 5 koppen koffie verspreid over de dag. Resultaat van een dag lang actief zijn; veel gedaan/opgeruimd in huis en in de berging. 

Toen halverwege de dag de verzekeringsagent langskwam (het jaarlijkse gesprek om alle verzekeringen weer eens tegen het licht te houden), was ik tijdens het gesprek eigenlijk té actief… Ik reageerde té snel en struikelde soms over mijn eigen woorden. Vond het zelf geen prettige ervaring.

We besluiten aanstaande vrijdag naar de film te gaan en online zal ik kaartjes bestellen. Ik krijg het niet voor elkaar om te beslissen naar welke film ik wil gaan of om het kaartje te regelen. Ik stel het maar uit tot morgen. Dat is makkelijker.

Conclusie: fijn dat ik veel gedaan heb, voelde een drive om door te gaan, maar het was eigenlijk ook helemaal niet prettig. Niets raakte mij. 

Afgelopen nacht meer uren geslapen: ik kwam nu uit op 7 uur aaneengesloten. Voel mij iets beter uitgerust dan de andere dagen.

Vandaag hetzelfde regime als gisteren aangehouden; meer koffie (uiteindelijk 4 koppen). Maar vandaag werkte het niet zo goed als gisteren… Hoewel ik actief was, was ik ook zonder enig plan of nadenken bezig. Uiteindelijk heb ik niet veel gedaan gekregen.

Halverwege de dag een coachingsgesprek. Het was niet fijn. Weer was ik té actief, praatte ik teveel en struikelde ik over mijn eigen woorden. Vond het ook moeilijk om mij op het gesprek te concentreren en op wat de ander mij vertelde. Zo kan ik geen goede coachingsgesprekken houden.

Ik voel mij moe en actief tegelijk. Kan geen plan trekken en voel mij daarover wat gefrustreerd.

Tegelijkertijd denk ik wel te merken dat ik de laatste twee dagen iets meer helder ben dan de 11 dagen daarvoor. Iets meer slaap? Wat meer koffie? Iets meer koolhydraten?

conclusie na 13 dagen dexamfetamine

Het lijkt na 13 dagen dexamfetamine alsof langzaam aan mijn nachtrust beter aan het worden is: ik slaap tussen de 5 en 6 uur per nacht. Normaal ga ik elke dag rond twaalf uur naar bed en sta ik om zeven uur op. Mijn strakke ritme van de afgelopen jaren werkt nu niet. Ik val niet in slaap en/of word midden in de nacht wakker.

Overdag ben ik of moe en lethargisch of ik ben bovenmatig actief. Maar altijd zonder een echt plan of enige efficiënte doelmatigheid. Terwijl ik daar juist heel erg goed in ben. Maar als ik eerlijk ben moet ik zeggen dat het de laatste dagen heel langzaam een beetje beter gaat. Een soort gewenning?

Voortdurend vergeet ik dingen te doen. Voor het eerst ben ik begonnen met het bijhouden van een ToDo-list. Maar zelfs dat lukt mij niet. Zelfs mijn dagelijkse regime van sportoefeningen vergeet ik gewoon. Normaliter heb ik een goede discipline om te doen wat ik nodig vind. Helaas lukt dat nu voor geen meter.

Ik vind het moeilijk om mij in gesprekken te concentreren en op een goede manier te reageren. Iets wat mij gewoonlijk helemaal geen moeite kost.

De eeuwige fluittoon in mijn oren (ja, volgens mij heb ik al jaren tinnitus) is veel luider en meer aanwezig. Zonder medicatie kan ik deze fluit compleet negeren, nu lukt dat niet.

Situaties waarin ik zonder medicatie toch spanning zou voelen of mij zou kunnen ergeren – spanning voor een gesprek, ergernis omdat iemand een afspraak niet nakomt – nu voel ik niets of bijna niets. Maar is dat goed? Vind ik dat fijn?

Boven alles heb ik het gevoel dat de tijd mij door de vingers glipt. Een dag is razendsnel voorbij en als ik terugkijk heb ik niet veel gedaan. Dit is zo ontzettend in tegenstelling met hoe ik normaal altijd ben.

Natuurlijk, deze periode van het jaar is voor mij anders dan normaal. Ik heb in de vakantietijd nagenoeg geen afspraken en geen uitgebreide lijst van onderwerpen die gedaan moeten worden. Misschien scheelt dat in mijn waarneming van de effecten van de medicatie.

Ja, met deze medicatie zou ik best kunnen leven. Mijn leven is dan eenvoudiger en misschien wel makkelijker. Maar met deze manier van leven kan ik geen (top)prestaties leveren. Omdat ik niet goed kan nadenken, niet eenvoudig beslissingen kan nemen of makkelijk gesprekken kan voeren. Daarmee is volgens mij mijn leven niet leuker of prettiger.

‘k Heb wel veel geleerd door het gebruiken van deze medicatie. Ik heb over mijzelf geleerd hoe ik anders kan zijn en anders kan leven. En ik heb over anderen geleerd. Als dit tenminste is zoals veel mensen zich voelen en hoe ze leven. Mij lijkt dat het leven van veel mensen een stuk eenvoudiger is dan dat van mij. Minder zorgen, minder scenario’s van toekomstige acties en nooit meer beren op de weg. Dat is best een stuk gemakkelijker. Maar dat is niet wie ik ben. Dat is niet de persoon die bedrijven en organisaties inhuren.

Ja, ik geloof zeker dat ik ADHD heb. De diagnose heeft mij de afgelopen weken veel geleerd over mijn leven. Net als iedere volwassene heb ik geleerd mij aan te passen aan mijn omgeving, de maatschappij en de mensen die ik tegenkom. Ik heb geleerd dat ik coping mechanismen heb ontwikkeld die werken en waar ik uitstekend mee kan leven. Voor mij werkt dat beter dan medicatie. Het kost alleen energie. Maar dat heb ik ervoor over.

Graag wil ik weer goed plannen, zoals ik dat deed voordat ik met de medicatie startte. En die planningen ook gewoon uitvoeren. Lekker veel dingen doen op een dag. Alle gebeurtenissen en feiten in mijn leven goed onthouden. Goede inhoudelijke gesprekken voeren. Messcherpe analyses maken. En blij zijn met wat ik doe.

Ik wil eigenlijk weer heel graag mijn unieke eigen ‘zelf’ zijn. Mag ik dat terug alsjeblieft? Mag ik weer zijn zoals ik was? 😉

Met andere woorden: ik ga deze medicatie weer afbouwen. Tenzij men bij ADHDCentraal met zeer goede argumenten weet te komen. Ik ben benieuwd naar hun reactie.

Jammer dat dit niet gewerkt heeft. Het zou makkelijk zijn geweest. En dat ik zelden ’s morgens uitgerust wakker word en vaak moe ben… daar moet ik dus andere oplossingen voor bedenken. Met de kennis en ervaring die ik nu heb opgedaan.

Ben wel heel nieuwsgierig of mijn leven na deze ervaringen anders gaat zijn… 🙂

dag 14 - gesprek ADHDcentraaldag 15 - uitrustendag 16 - uitrustendag 17 - uitgerust!

gesprek ADHDcentraal

Vandaag het vooraf afgesproken gesprek bij ADHDcentraal over mijn ervaringen na twee weken dexamfetamine. Het verslag per dag en de twee conclusies (na 8 dagen en na 13 dagen) hebben we doorgesproken. De reactie was even simpel als eenvoudig: eens, meteen stoppen.

Samen hebben we mijn ervaringen doorgesproken. Maar ook hoe anderen reageren op medicatie en waarom ik zo niet reageer. Ik vind het moeilijk om dat gesprek te beschrijven. De medicatie zorgt ervoor dat ik dat gesprek redelijk goed heb kunnen voeren, maar ik kan me de inhoud moeilijk herinneren. De essentie is dat ik in mijn leven zo goed met ADHD om heb weten te gaan (coping mechanismen), dat dat beter werkt dan medicatie. En dat nu de medicatie mijn coping mechanismen in de war schopt.

Over 3 weken heb ik nog een laatste gesprek om dit traject af te ronden. Dan voel ik mij vast zoveel meer helder.. dat ik betere antwoorden heb. ‘k Wil graag weten waarom ik anders reageer dan de meesten op deze medicatie.

medicatie stop – afkickverschijnselen?

De laatste inname van de medicatie was om 11.30 uur. ’s Middags was ik redelijk goed helder. Maar vanaf halverwege de avond echt heel erg moe. Ben gewoon naar bed gegaan en heb zomaar anderhalf uur geslapen. Zeer uitzonderlijk voor mij…

Afgelopen nacht goed geslapen, de hele nacht door. Wel wakker geworden met verhoogde spierspanning in m’n nek. Dat zou een migraine kunnen worden maar heeft niet doorgezet.

Een rustige vakantie-dag met terrasjes en buiten de deur eten met vrienden. Geen last van een rebound. Da’s toch apart. Zou het komen omdat ik bij de lunch een biertje gedronken heb? Alcohol en dexamfetamine wordt afgeraden, de medicijnspiegel zou toch inmiddels zo laag moeten zijn dat daar geen effect meer in zou moeten zitten.

Na de lunch was ik wel moe en ben ’s middags naar bed gegaan en heb anderhalf uur geslapen. Het lijkt wel alsof de vermoeidheid van 14 dagen (te) weinig slaap nu naar boven komt.

En weer een uitstekende nachtrust gehad. Nu ja, in die zin dat ik meteen in slaap ben gevallen en voordat de wekker ging niet wakker ben geworden. Na het opstaan duurde het wel twee koppen koffie voordat ik écht wakker was. Met de medicatie stond ik elke morgen meteen op ‘aan’… 😉

‘k Voel mij veel meer uitgerust nu. Met de nadruk op ‘rust’.

Halverwege de dag slaat (weer) een enorme vermoeidheid toe. En ook vandaag ben ik weer ’s middags naar bed gegaan. Heel bijzonder. Normaal kan ik echt niet ’s middags slapen. Behalve dat ik daar de rust niet voor heb, zal ik ook steevast wakker worden met een enorme hoofdpijn. Zo niet gisteren en ook niet vandaag. Wat is dit voor een vermoeidheid die naar buiten komt?

Vroeg naar bed gegaan…

Vandaag om 07:00u. opgestaan en was niet direct wakker. Maar na twee koppen koffie stond ik helemaal op ‘aan’. Daar bovenop ook maar meteen een half uur lichttherapie aan toegevoegd.

Vanmorgen opgeruimd in huis. Veel gedaan.

Mijn auto moest APK gekeurd en daar moest ik een uur op wachten. Net zoals op dag 10 voor het sterretje in mijn auto. Ook nu mijn laptop mee om diverse zaken af te ronden en op te starten. En deze keer heb ik toch een bak werk verzet… Ongelofelijk.

Ik ben écht ‘uitgeslapen’… Wat goede nachtrust toch kan doen… 🙂

Delen kan alleen door vermenigvuldigen...

Reageren?

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

  • Hoi Sander, met veel interesse heb ik je stukjes gelezen over je ADHD diagnose. Heel fijn om jouw ervaringen te lezen en ook heel herkenbaar voor mij. Heb ook op late leeftijd (48) diagnose ADHD gekregen en nu sinds 2 weken aan de medicatie. Voel me juist minder geconcentreerd, afstand tot wereld en eerder wat gelatener waardoor ik minder doe dan voorheen en er ook langer over doe. Ik zit opeens ook veel meer op mijn telefoon dan voorheen. Maar het grootste probleem vind ik eigenlijk wel het toenemen van tinnitus. Voorheen luisterde ik er eigenlijk nooit naar maar sinds de inname van de medicatie is het ontzettend toegenomen, dusdanig dat ik er een beetje gek van wordt en er vannacht zelfs wakker van werd. Ook overdag is het veel meer aanwezig, dit merkte ik eigenlijk al direct op de eerste dag na inname. Is het bij jou wel weer “genormaliseerd” nadat je met de medicatie bent gestopt? Alvast bedankt voor je reactie

    • Beste Erika,
      Allereerst: dank je voor je reactie! Maar ook mijn verontschuldigingen… door een mixup in de site heb ik je reactie/vraag niet gezien… :-/

      Bij mij is na het stoppen van de medicatie alles weer terug gegaan naar ‘normaal’. Mijn leven is verder eigenlijk niet veel veranderd, anders dat ik sommige reacties van mijzelf nu beter snap. Of ook beter begrijp waarom anderen op mij reageren op de manier zoals ze dat doen.

      Het heeft voor mij het leven een stukje gemakkelijker gemaakt, hoewel ik het helemaal niet ongemakkelijk had.

      Hoop dat bij jou alles inmiddels in een situatie is gekomen die voor jou zelf acceptabel is. 🙂