7 weken geleden heb ik uitgebreide tests gedaan. Conclusie: ik heb ADHD. Ondertussen heb ik veel geleerd. Over mijzelf en mijn leven.

Een dag uitgebreid testen en het resultaat was daar. Ik scoor 8 uit 9 kenmerken. Maar eigenlijk heb ik bijna nergens last van. Denk ik. Vind ik. Mijn leven heb ik op de rit; ‘k mag wel zeggen dat ik een succesvol ondernemer ben, ben getrouwd en heb vele sociale contacten. Het enige écht vervelende is dat ik slecht slaap en daarmee nooit echt uitgerust ben.

nu kijk ik anders naar mijn leven

De afgelopen weken ben ik anders naar mijn leven gaan kijken. Anders gaan kijken naar mijn jeugd en hoe ik opgegroeid ben. Het lijkt wel alsof ik heel veel zaken nu ineens veel beter begrijp. Begrijp waarom ik zo dacht of deed. Begrijp waarom ik sommige zaken zo belangrijk vind en andere niet. Maar ook snap ik manieren van handelen bij mijzelf ineens. En nu ik die snap, vind ik sommige dingen ineens minder erg. Dát vind ik nog het meest bijzonder.

niet vrolijk van wijn

Zo snap ik nu waarom ik me na een glas wijn dronken kan voelen en er niet vrolijk van word. Ik word alleen maar slaperig. Absoluut niet meer energie en niet vrolijk(er). Bij ADHD hebben stimulerende middelen namelijk een tegengesteld effect.

‘snel denken’

Ook begrijp ik dat ik er geen enkele moeite mee heb om snel te schakelen in mijn gedachten. In no time kan ik van het ene onderwerp naar het andere onderwerp gaan en weer terug. Bovendien kan ik heel erg ‘snel denken’; in luttele seconden heb ik hele situaties ingeschat en uitgedacht. Op basis daarvan neem ik besluiten. En dat lijkt dan een impulsieve beslissing. Met ADHD kun je heel impulsief denken. Gelukkig heb ik mijzelf aangeleerd om heel gestructureerd daarmee om te gaan.

creatief denken

Toen ik net startte als ondernemer, heb ik een uitgebreide training ‘creatief denken’ gevolgd. Leek mij ontzettend interessant en leuk. Maar het enige wat ik toen heb geleerd, is dat ik al die methoden en trucs om creatief te denken al toepaste in mijn hoofd. Ik was heel erg verbaasd dat ik veel creatiever, associatiever en ‘out-of-the-box’ in mijn hoofd was dan de andere deelnemers. En ik maar denken dat iedereen zo dacht als ik. Nu snap ik dat een ADHD-brein heel chaotisch kan zijn. En dat ik met een klein beetje structuur daar de meest fantastische oplossingen mee kan bedenken. Als ondernemer maak ik daar dankbaar gebruik van.

heel goed organiseren

Ineens kwam ik tot de conclusie dat ik heel erg goed kan organiseren, regelen en structuur aanbrengen. Dat ik ook een enorme behoefte heb aan structureren om iets te snappen. Dat mijn ADHD soms moeite heeft met structuren, maar dat ik mijzelf heb geleerd dat ik gelukkiger word van structuur. En dat ik daar inmiddels zo goed in geworden ben, dat ik er mijn vak van heb kunnen maken en er mensen zijn die mij betalen om structuur aan te brengen… 😉

plotseling moe

Buiten dat kan ik plotseling heel erg moe zijn. Alsof ‘de luiken ineens dicht gaan’. Mijn ADHD kost mij enorm veel energie. Ik kan het niet uitzetten. Het gaat alsmaar door. En als de energie op is… dan stort ik in. Dan is het ineens allemaal teveel. Maar ook daar heb ik mee leren omgaan. Door structuur aan te brengen in het op tijd rust nemen. (En een assistent die mij helpt om dat niet te vergeten… 😉 )

slecht slapen

Nu slaap ik al heel veel jaren slecht. Met slaapapneu als een van de oorzaken. Ik dacht dat het normaal was dat ik het moeilijk vond om naar bed te gaan of dat ik midden in de nacht wakker kon worden met de oplossing voor een probleem. Nu weet ik dat mijn ADHD-brein alsmaar doorgaat. 24 uur per dag. En dat ik daarom niet uitgerust wakker word. Slecht slapen was de aanleiding om het ADHD-onderzoek te doen. Het probleem van slecht slapen is nu ook meer helder. Nu nog de oplossing vinden.

ADHD is geen ‘excuus’

Ik dacht dat ik het nooit zou zeggen, maar toch merk ik dat het opkomt in mijn gedachten: ‘Ach, is toch logisch… dat ik zo chaotisch denk, ik heb ADHD’. Maar dat heb ik nog nooit kunnen bedenken! Ik wist niet van deze diagnose. Dus dan kan het ook niet nu ineens een excuus zijn of worden… En dus zet ik die gedachte weer snel uit mijn hoofd. Maar dat ik dat onbewust toch denk… wat kan een mens toch makkelijk excuses voor zichzelf verzinnen… Maar in mijn hoofd ga ik daar een stokje voor steken!

toch wel trots

En ondertussen ben ik eigenlijk best wel trots. Trots op mijn ouders dat ze mij zoveel structuur en kennis hebben bijgebracht. En altijd vertrouwen hebben gehouden in wat ik allemaal kan. Trots op wat ik allemaal bereikt heb in het leven. En trots dat ik het meeste toch echt allemaal aan mezelf te danken heb. Dat ik mijn leven zo heb kunnen vormen en inrichten dat ik eigenlijk alleen maar profijt heb van mijn ADHD.

Dan kan ik niet anders dan mij afvragen… zou dit alles anders geweest zijn als ik als kind al wist dat ik ADHD had?

Maar ondertussen ben ik mij bewust dat ik deze zomer weer heel veel over mijzelf geleerd heb. Ik snap mezelf ineens weer een stukje beter.

PS: deze tekst heb ik geschreven als voorbereiding / samenvatting voor het laatste gesprek bij ADHDcentraal: