BEEN UPDATE

We zijn nu een week na de operatie; het gaat eigenlijk best wel goed!

Ja, ik ben (na de laatste been update) weer pijnstillers gaan slikken. Nou ja, paracetamollen om precies te zijn. En ook wat arnica tabletten, je weet maar nooit.

Dat, plus goed bewegen, heeft voor verbetering gezorgd!

In huis loop ik, voorzichtig, zonder krukken. Voorzichtig en bedachtzaam om geen onverwachte bewegingen te maken en mijn linkerbeen vooral niet te draaien. Dat zorgt voor extra belasting én pijn in mijn been. Officieel mag ik mijn been de komende 3 maanden niet belasten, dus ik doe voorzichtig.

Buiten loop ik wél met een kruk. Aan de ene kant om goed geconcentreerd te lopen en zo geen misstappen te maken en rare bewegingen met mijn been te voorkomen. Aan de andere kant; mensen om mij heen zijn dan ook voorzichtiger! En dat maakt het weer makkelijker om rustiger en bewust te lopen….

Om de schroeven te verwijderen uit mijn been is er, nét onder mijn heup, een diepe snee gemaakt tot op het bot. Da’s dan dus in een grote pees die van je taille tot voorbij de zijkant van je knie gaat. Onder die pees zit je quadriceps: een van de 4 grote dijbeenspieren. En van die pees én spier (en fascia / bindweefselvlies) heb ik nu het meeste last. Logisch eigenlijk. Toch?

Nog steeds jammer dat de verdoving met de ruggenprik niet lukte. En ik uiteindelijk toch nog een uur met algehele verdoving onder zeil was… ik merk het in mijn, nu nog vage, hoofd. Het gaat elke dag een beetje beter, maar ik voel mij nog erg ‘afwezig’ in mijn bovenkamer.

Ach.

Zalig zijn de onwetenden.

Toch?