In het ‘nu’ zit ik even heel erg vast,
vast aan trauma uit het verleden.
Met een kleine gebeurtenis word ik ‘in my face’ geconfronteerd met mijn verleden.
Over hoe het was zoals ik het toen niet wilde. Over hoe ik nu kan zien, hoe het óók had kunnen zijn.
Mijn omgeving die mij vertelde dat het allemaal ‘normaal’ was, ik mij niet moest ‘aanstellen’
en gewoon ‘doorgaan’,
moest ‘aanpassen’.
Allemaal oordelen over wat ik voelde.
Maar het voelde allemaal niet goed.
Weten dat het ‘nu’ anders is,
maar ik kan dat (nog steeds) niet zo voelen.
Voelen.
En dus verwerken.
Afscheid nemen.
Loslaten.
Rouw.
Het is wat het is geweest. Weten dat het toen kon niet anders kon.
Want anders kan ik nu niet verder.
Acceptatie.
En één zin.
Eén zin waar ik mij aan vasthoud.
Een zin waar ik onnoemelijk blij van word,
Iedere keer weer als ik’m uitspreek:
“Ik. Hoef. Nooit. Meer. Naar. School.”
Verlossing.
Huilen.
#gezondheid #CreativeHealth #burnout#ADHD #neurodivers #queer #LHBTIQ#trauma #Crohn #Bechterew #COPD#hypermobiel #migraine
.
.
.
#health #healthy #healthylifestyle#healthier #healthyliving #LGBTQ#LGBT #mentalhealth #Crohns#crohnsdisease #crohnawareness#hypermobility
Lees ook: “Heartstopper”
Dit bericht verscheen eerder op Facebook, Instagram en Twitter: